بررسی میزان همخوانی تشخیص بالینی با گزارش پاتولوژی ضایعات بافت نرم بیماران مراجعه کننده به بخش پاتولوژی دانشکده های دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی در طی سال های ۱۳۸۷-۱۳۸۴

مقدمه: همخوانی بین تشخیص بالینی و پاتولوژی، نقش مهمی در اتخاذ یک طرح درمان مناسب و جلوگیری از عوارض و مشکلات جدی تر بیماران دارد. این مطالعه با هدف بررسی میزان همخوانی تشخیص بالینی و گزارش پاتولوژی بیماران مراجعه کننده به بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی از سال 1384تا 1387 انجام گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی گذشته نگر، 300 ضایعه بافت نرم از بیماران مراجعه کننده به بخش پاتولوژی به روش سرشماری انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ضایعات بر اساس روش ذکرشده در کتاب های مرجع پاتولوژی، طبقه بندی و میزان همخوانی دو تشخیص انجام شده بر اساس جنس و سن با استفاده از آمار توصیفی بررسی شدند. نتایج: دراین مطالعه تشخیص پاتولوژی به عنوان تشخیص قطعی و golden standard در نظر گرفته شده است. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ضریب توافقی بین دو تشخیص بالینی و پاتولوژی در تمامی ضایعات به جز پمفیگوس و pof بالای 7/0 بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که جراحان فک و صورت در دانشکده های دندانپزشکی تهران و شهید بهشتی تشخیص های قابل قبولی را در مورد ضایعات پاتولوژیک در فاصله سال های 1387-1384 داشته اند. با این حال وجود حتی اختلاف های اندک در دو تشخیص، ایجاب می کند جهت پیشگیری از عوارض ضایعات و تعیین تشخیصی منطبق بر اصول علمی و دقیق، بیماران به طور کامل از نظر بالینی و پاراکلینیکی ارزیابی شده و تلاش های لازم جهت منطبق ساختن دو تشخیص انجام شود.